جوان آنلاین: اثری که هم‌اینک در معرفی آن سخن می‌رود به بازخوانی زندگی و زمانه میرحسین موسوی، دربازه زمانی ۱۳۲۰ تا ۱۳۶۸ پرداخته است. این تحقیق از سوی جواد موگویی انجام شده و انتشارات شهید کاظمی آن را روانه بازار نشر کرده است. تارنمای ناشر در بازنمایی محتوای کتاب، نکات ذیل را از نظر دور نداشته است:
«کتاب آخرین نخست‌وزیر در زندگی و زمانه میرحسین موسوی و اثر جواد موگویی از سوی نشر شهید کاظمی به چاپ پنجم رسید. این مجموعه روایتی از زندگی آخرین نخست‌وزیر ایران است که بدون جانبداری و براساس آخرین مستندات به رشته تحریر درآمده است. بخشی از این پژوهش در ارتباط با سوابق پیش از انقلاب میرحسین موسوی در روند مبارزات است که روایت این کتاب نشان می‌دهد آخرین نخست‌وزیر جمهوری اسلامی فاقد سابقه برجسته‌ای در این فرآیند بوده است. آخرین نخست‌وزیر شامل ۱۹ فصل است که آغاز آن با تولد و سپس با سال‌های جوانی و تحصیل موسوی پی گرفته می‌شود. موسوی در سال‌های آغازین دانشگاه، تحت تأثیر حبیب‌الله پیمان قرار می‌گیرد که دنباله این تفکر در زمان نخست‌وزیری او نیز به چشم می‌آید. در فصول بعدی، نحوه آشنایی وی با همسرش زهرا رهنورد روایت می‌شود. بخش‌های بعدی کتاب، به بازداشت چند روزه موسوی در کمیته مشترک، ارتباط با اعضای مجاهدین خلق و فعالیت‌های سیاسی او می‌پردازد، اما بخش عمده کتاب به روز‌های پس از انقلاب و عضویت وی در حزب جمهوری اسلامی و قدم‌های او برای رسیدن به نخست‌وزیری اختصاص دارد، قدم‌هایی که در ابتدا با مدیرمسئولی او در روزنامه جمهوری اسلامی آغاز شد و با وزارت امور خارجه در دولت رجایی ادامه یافت تا به نخست‌وزیری در دولت آیت‌الله خامنه‌ای رسید. یک فصل از این کتاب با عنوان اسرار آیت به تلاش‌های شهید دکتر سیدحسن آیت برای اثبات نداشتن صلاحیت موسوی برای منصب وزارت امور خارجه اشاره می‌کند که البته تلاش‌های او ناکام ماند و پس از شهادت نامبرده موسوی با خیال آسوده‌تری بر صندلی نخست‌وزیری تکیه می‌زند. منتقدان موسوی او را متأثر از ادبیات مارکسیستی می‌دانستند. در بخشی از کتاب درخصوص مخالفت یکی از نمایندگان با وی می‌خوانیم: ادبیات مارکسیستی نکته‌ای است که احمد کاشانی در جلسه ۱۴ تیر ۱۳۶۰، برای رأی اعتماد مجلس به وزارت امور خارجه موسوی به آن اشاره کرد و به ترویج خط انحرافی اقتصادی از سوی موسوی در روزنامه جمهوری اسلامی اعتراض کرده بود. او حتی زهرا رهنورد همسر موسوی شاگرد دیگر حبیب‌الله پیمان را در مسائل اقتصادی، مارکسیست‌تر از هر مارکسیستی خوانده بود. بخش‌های بعدی کتاب، روایتگر آغاز اختلاف و شکاف بین رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر است. موسوی که در دولت دوم آیت‌الله خامنه‌ای با حمایت همه‌جانبه امام به نخست‌وزیری رسیده بود، حالا با قدرت بیشتری به حذف منتقدان و مقابله با رئیس‌جمهور روی آورده بود. روز‌هایی که مرحوم هاشمی رفسنجانی در خاطرات خود آن روز‌ها را اینگونه روایت می‌کند: من هنوز هم تلخی‌های آثار آن دوران را در ذائقه آیت‌الله خامنه‌ای که گاهی بروز دارد، احساس می‌کنم!... دو فصل آخر کتاب، به حضور مک فارلین در ایران و حوادث منتهی به استعفای موسوی می‌پردازد؛ حوادثی که بیشتر منجر به تهدید رئیس‌جمهور و مخالفان برای اقدام به استعفا بود تا آنها را تحت فشار قرار دهد. استعفای وی، بیشتر از هرچیز تعجب و نگرانی امام را در پی داشت....»
